2013 - Colombia / 130425 donderdag

donderdag 25 april 2013 – Neiva verblijf

ochtend Neiva – Mauricio Ospina Duque

Om zes uur opgestaan, douche genomen, die uit zichzelf afwisselend warm en koud is, maar vandaag meer koud dan warm. Dus duidelijk minder lang. Het internet ligt er vandaag weer uit, dus communicatie met het thuisfront weer even niet mogelijk.

Om zeven uur stond Mauricio met zijn dure Jeep voor de deur. Alleen we waren met z’n zessen en dan wordt het echt krap. Met vier mensen op de achterbank, waarvan drie mannen van mijn postuur, vult de achterbank al geheel. Gelukkig was de vierde persoon Johanna, een zeer kleine en smalle vrouw, waardoor het nog enigszins was vol te houden, hoewel de deuren sluiten een opgave was. Mauricio, Johanna, Raul, een projectontwikkelaar sociale woningbouw, waar ik vanochtend verder een afspraak mee had, Juan, Hersson en ik. Ik voel me hier trouwens eindelijk weer groot, terwijl ik thuis bij de kleintjes hoor, ben ik hier zeker een van de grotere mensen. Goed gevoel.

Naar het zuiden van de stad gereden, deels over erbarmelijk slechte wegen, langs de rivier tot we bij het land van Mauricio kwamen. Daar naar de over van de rivier gereden en we werden met de boot opgehaald om naar het eiland gebracht te worden.

  Per boot naar het eiland van Mauricio en zo wordt het vee naar het eiland gebracht

Het blijkt dat de vader van Mauricio herenboer was met uitzonderlijk veel land, waar nu grote delen van Neiva op gebouwd zijn. Zo zijn ze dus erg rijk geworden.

Het eiland is groot en er staan wat gebouwen op van het boerenbedrijf wat het vroeger was. En Mauricio wil dat weer in ere herstellen. Hij heeft nu 40.000 koeien, die lopen vooral ergens anders, maar soms ook op het eiland en dan moeten ze de snel stromende rivier oversteken. Moet spectaculair zijn om te zien. Ze hadden ook slangen, Boa’s, die werden gekweekt als mascotte en mochten niet te groot worden. Vele hokken vol met slangen en 900 slangen per hok, levert al gauw ettelijke duizenden Boa’s.

    Wat sfeerfoto's van het eiland met midden de slangenverblijven, waar er 900 slangen per hok in moeten

Ze kweekten ook kaaimannen voor hun huid en ze werden verkocht als ze 1,80 m groot waren. Maar ja, ze moeten door verschillende kweekvijvers voor ze zo groot zijn.  Er staan bananen bomen, cacao planten, rondom heeft hij bamboe geplant tegen de erosie van de rivier en hij is nu bezig 20.000 teakbomen te planten. Hij liet er een zien die hij een half jaar geleden had gepoot en die nu al 4 meter hoog was. Ze waren duidelijk niet allemaal zo enthousiast aan het groeien, maar toch een interessante investering die over 40 jaar voor zijn dochter is. Mauricio zelf is ergens in de 50, hij heeft een vrouw die me niet ouder dan 30 lijkt en een dochter van 8 jaar. In de boomhut die hij voor zijn dochter gebouwd had, zei hij, hebben we met z’n zevenen ontbeten.

   De teakboom die in 6maanden 4 meter groot geworden is, midden een verse cacaovrucht met daarin de cacaobonen die je rauw kunt eten en rechts de boomhut

Er is inderdaad een betonnen platform op hoogte gebouwd en dat is om een boom gedaan, die dus met zijn stammen erdoorheen steekt. En er wordt door timmerlieden een mooie bamboe hut gebouwd, die straks ruimte biedt aan gasten en zijn dochter.

Het ontbijt was wel heerlijk, alles vers, vegetarisch en van eigen tuin en land. Dit was tenminste weer een overvloedig ontbijt. Mauricio zinspeelt er steeds op dat ik binnenkort weer terug moet komen om hem van advies te dienen bij de eco ontwikkeling van zijn toeristische herenboerderij. We zullen zien wat er van komt.

 Het gemeenschappelijke ontbijt in de boomhut

Tijdens de eilandwandeling ben ik tientallen keren gestoken, de muggen hebben mij als ontbijt gebruikt. Ik was er wel enigszins bezorgd over en heb dus geïnformeerd of hier malaria voorkomt, maar dat is niet het geval en ik ben bepaald niet koortsig nu.

Ochtend - Altamisa

Na de twee uur Mauricio die hij geregeld had, waardoor we vanochtend om 7 uur zijn begonnen, bracht hij ons naar Altamisa, de sociale projectontwikkelaar. Raul Poveda en zijn vrouw runnen dat bedrijf, Raul was aanwezig om zijn projecten voor te stellen. Hij liet ons zijn rijtjeshuizen zien. Het zijn heuse huizen met een kleine woonkamer, twee slaapkamers, een keuken in de woonkamer en een badkamer. Van buiten geheel afgewerkt aan de voorzijde, aan de achterzijde gewoon de bakstenen. Er ligt een tegelvloer in, elektra zit er in en water en een afvoer, maar het is niet duidelijk waar die heen gaat. Er ligt een vezelcement golfplaat op het dak en er is nergens isolatie te bekennen, wel ramen die aan de bovenzijde een streep van 10 cm waar geen glas zit en dat aan de beide buitengevels waardoor het steeds lekker kan doorwaaien. De slaapkamers zijn aan de bovenzijde ook open naar elkaar toe, ook vanwege de doortocht. Hier wordt stevig geld gespaard en dat is begrijpelijk, maar ook jammer. Door de golfplaten op het dak komt er enorm veel warmte het huis binnen en die moet je er weer uit ventileren, terwijl je ook had kunnen kiezen voor dakisolatie. Dit huis kost 60 miljoen pesos ($ 30.000) en daarvan krijgen de bewoners 13 miljoen gesubisdieerd. Ik zal straks uitleggen waarom en hoe dat werkt. Hij had ook huizen met een verdieping, maar die kregen we niet van binnen te zien.

   Project van Raul met een en twee verdiepingen woningen

Daarna zijn we naar zijn kantoor gegaan en daar hebben we zijn vrouw leren kennen. Er werd eerst het nodige verteld over essentiële oliën die zij produceerden. Ze liet ook drie soorten ruiken, die ik verrassenderwijs goed kon ruiken. Ze lieten zien hoe dat destillatie proces in zijn gang gaat, leuk om te zien.

 Raul met het destilleer apparaat waarmee ze essentiele olien maken

Daarna werden er twee projecten besproken, de beide architecten werden erbij gehaald en kom maar op met je advies. Gelukkig heb ik door mijn werk met studenten goed geleerd om snel een beeld te hebben van wat ze doen en ook te zien waar nog verbeterpunten liggen. Zo ook hier. Ik heb ze de volgende verbeterpunten aangeraden:

• Parkeerplaats niet asfalteren, neemt veel te veel hitte op, zorg juist dat daar koelte heerst, dus maak de parkeerplaatsen van bijvoorbeeld grasstenen. Via internet meteen opgezocht en het viel in goede aarde.
• Gebruik gevelbegroening om de hitte van de gevel weg te houden. Ik heb voorbeelden laten zien en het principe uitgelegd. Er kwamen goede bezwaren, maar die heb ik allemaal kunnen weerleggen. Ze waren meteen erg enthousiast en dat willen ze zeker uitvoeren.
• PV cellen voor de algemene verlichting toepassen, waardoor de algemene service kosten op den duur naar benden kunnen. De bezwaren weerlegd met oplossingen. Maar PV is nog extreem duur hier volgens hun berichten, maar dat zou ook de beeldvorming kunnen zijn.
• LED verlichting eveneens voor de algemene ruimtes en trappenhuizen en terreinverlichting, veel zuiniger, en gaat langer mee, maar hogere investering. Ik heb ze aangegeven hoe ze dat zouden kunnen aanpakken. Gaan ze ook mee aan de slag.

Raul en zijn vrouw waren zo enthousiast geworden van de gevelbegroeiing dat ze meteen naar een kweker wilden gaan om planten uit te zoeken. Of ik mee wilde, het was maar 10 minuten rijden. Juan heeft zich in het hotel laten afzetten en ik ben mee gegaan. Ik heb er geen spijt van, het was een leuke rit van 40 minuten door landelijk Heila. De kweker had zeker niet de goede planten, maar hij beweerde zelf van wel en die zullen het moeten worden.

   Onderweg naar de kweker, tabaksplantage, traditioneel huis met leem, bamboe, koeienpoep en paardenpis

Daarna werd ik nog op een lunch getrakteerd en vervolgens hebben ze me in het hotel afgeleverd. Daar las ik een SMS van Helma, maar helaas kon ik niet antwoorden, de SMS’en gaan bij mij wel weg, maar worden niet door Helma ontvangen volgens mijn mobiel, heb ik nog nooit meegemaakt en daar er ook geen internet werkte, even geen contact.

  Raul bij de kweker om zijn klimplanten al uit te zoeken en op de terugweg Michiel in het groen

Het momentje hotel heb ik wel gebruikt voor een napje.

Middag – project Camacol

Om vier uur werden we door Johanna opgehaald met chauffeur en een auto die geen airco had, bijna uitzonderlijk hier en vandaag des te opvallender omdat het 42 graden Celsius was in de middag en dat was het moment dat wij in de auto stapten. Dus ramen open en rijden maar.

Ze liet ons reeds opgeleverde sociale woningbouw zien en net opgeleverde sociale woningbouw en in aanbouw zijnde, allemaal vlak bij elkaar in zuid Neiva, vast land van Mauricio. Ze bouwen appartementen van 48 m2 en die zijn bedoeld voor de mensen die van het land naar de stad komen en voor de arme mensen in de stad die geen goede huisvesting hebben. Het zijn allemaal koopflats en ze kosten 33 miljoen pesos, dat is $ 17.500, ook daar gaat 13 miljoen subsidie vanaf, zodat netto overblijft $ 11.000. Daar heb je een appartement voor met kleine woonkamer met keuken en bijkeuken, twee slaapkamers en een badkamer. Ruimte voor een airco buiten en de afwerking moet je ook zelf verzorgen. Wel zit er een tegelvloer in en alle installaties. Je mag pas weer verkopen na zeven jaar. Dit programma is opgezet tijdens de burgenoorlog toen grote groepen mensen naar de stad vluchten en daar gehuisvest moesten worden.

Ik zag wel wat bouwfoutjes en, verontrustender, ook de trafo’s in de lucht naast de huizen hangen, zoals ze in de USA ook deden en waardoor de relatie tussen hoogspanning en kinderleukemie ontdekt is. Ik heb Johanna daarvan op de hoogte gebracht, hier kun je niet over zwijgen als je het weet. Ze vroeg meteen hoe het op te lossen is.  

   Projecten van Camasol, niet de kerk die uiteraard er eerst is, daarna bouw je de huizen, in dit geval met de gevaarlijke trafo op de foto en tot slot de luxe appartementen

Daarna liet ze me ook nog luxere appartementen zien, mooi complex, veel voorzieningen, eigen ondergrondse garage, 92 m2 groot, met vier slaapkamers, volledig afgewerkt tot en met inbouwkasten, kosten 145 miljoen pesos, $ 72.500. Alle waar zijn geld.

Voor mij was dit wel een belangrijke dag, want wil je wat veranderen met je met realistische voorstellen komen en de realiteit wordt heel erg bepaald door het budget. De uitdaging is groot, daar zal ik de komende dagen aan moeten werken.

FARC verhalen

De verhalen over de burgeroorlog komen ook langzaam los. Ze beschouwen het nu als afgelopen, maar het zit nog zeer sterk in het geheugen met de trauma’s en de veiligheidsvoorzieningen. Zo is er twaalf jaar geleden een FARC kidnapping middenin Neiva geweest. De FARC had het duurste appartementen complex uitgezocht en heeft daar alle bewoners van ontvoerd en losgeld geëist voor de bewoners, die allemaal hun prijs hadden.

Een ander verhaal van Juan. Er zou een Nederlander op missie komen, maar hij vond het te gevaarlijk en wilde niet komen. Waarna Juan de gehele weg gereden is die de expert ook had moeten nemen en hij heeft foto’s gemaakt en daarmee de man overgehaald om toch te komen. Zijn ze ter plaatse en zitten ze op een terras wat te drinken, komen er ineens geüniformeerde en gewapende mensen aan en houden iemand op het terras aan en nemen hem mee. Ze hadden het uniform van de elektriciteitsmaatschappij, maar dat leek sterk op dat van de politie. Juan bekende bang geweest te zijn, maar de expert was dat helemaal niet geweest. Wat bleek, de elektriciteitsmaatschappij heeft enkele gewapende medewerkers die de mensen langs gaan die hun rekening niet betalen. 

Het was mijn keuze om om 7 uur weer in het hotel afgeleverd te worden en niet weer uit eten te gaan. Ik heb voor vandaag genoeg gehad en wilde slechts een kleinigheid hebben. Dus ben ik op zoek gegaan naar een supermarkt en heb daar wat drinken en enkele yoghurtjes gekocht, dat was mijn avondmaaltijd.

Vervolgens maar weer op zoek naar een werkende internetverbinding, die ik nu denk gevonden te hebben.