2013 - Colombia / 130424 woensdag

25 april 2013 - Neiva, Colombia

woensdag 24 april 2013 – Neiva verblijf

ochtend Neiva – Senna

Om zes uur opgestaan, douche genomen, die uit zichzelf afwisselend warm en koud is, niet mijn keus maar in dit klimaat wel uit te houden. Daarna mijn internet verbinding gechecked en die doet het, traag maar werkend. Dus heb ik mijn mailen binnengehaald en ik zag dat Helma nu ook op Skype zit, dus ruim een half uur met haar geskyped, dat was wel fantastisch om zo met elkaar te kunnen praten.

Het ontbijt in dit hotel is geen buffet en dus kan ik hier niet eten alsof ik de rest van de dag niets meer krijg. Gisteren was dat een zeer verstandige keuze, voor vandaag lijkt het ook minder noodzakelijk. We hebben met z’n drieën ontbeten, Juan, de man van de recycling die speciaal uit Bogota naar Neiva was gekomen om mij te horen en ik. Direct na het ontbijt was het vertrekken naar Senna. Senna is een beroepsopleiding school, waar je verschillende beroepen kunt leren van Restaurant zaken, voedingswetenschappen, automonteur, grafisch ontwerper, enz. Juan en ik kregen een rondleiding ter voorbereiding op een dag die ik met deze studenten ga doorbrengen. Daarna werd het programma besproken, wat wanneer, enz. Voor Senna heb ik voorgesteld om een presentatie te geven en daarna workshops met de studenten te doen, deze mensen moeten praktisch aan de slag. Senna wordt gefinancierd door werknemers en werkgevers samen en iedereen kan dus twee jaar naar deze beroepsopleiding komen. Er zijn veel kinderen die zich aanmelden, maar er is maar beperkt plaats, dus er wordt aan de poort geselecteerd door middel van testen.

Senna school Senna school, het restaurant met koffiebar Senna school

Johanna Gonzales, baas van Camacol, een belangrijke sponsor van mijn verblijf hier, wil graag iets over sustainability overhouden. Mijn idee is om met de Senna studenten scenario’s te ontwerpen voor energie, materialen en water op verschillende niveaus in workshops met de studenten. Iedereen is enthousiast over het idee, maar ik moet het wel nog helemaal voorbereiden.

Na Senna en de programma cie, bezochten we een steenrijke grootgrond bezitter, waar ik gisteren al contact mee had. Hij wil graag dat Juan ik bij hem op bezoek komen om te kijken naar een ontwikkeling die hij wil gaan doen. Hij informeerde naar de prijs van mijn advies. Dat antwoord was eenvoudig, nu gratis, maar als je een keer een uitgewerkt advies wilt hebben, wordt het betalen. Maar ja, dat bezoek moest ergens tussenin geklemd worden, dus morgen om 7 uur vertrekken.

Mauricio achter zijn bureau lunch bij Hara Krishna met Juan, Hersson, en Umberto Linke Mauricio, rechts de lunch bij Hara Krisnha

Daarna was er even tijd over voor de lunch, waardoor ik in het kantoor van Johanna mijn mailen kon ophalen en deels afwerken. Die dingen blijven maar doorgaan, per dag zo’n honderd mailen. Maar ik ben bij.

middag Neiva – Universidat Antonio Narino

De lunch werd genoten in een vegetarisch restaurant, dat de vrouw van Juan had doorgegeven. Het bleek een op de Hara Krishna geïnspireerd restaurant te zijn. In de kruiden wat minder verfijnd dan we van de Hara Krishna in België gewend zijn, maar wel erg lekker en gegarandeerd 100% vegetarisch. Daarna terug naar het hotel voor 45 minuten. In die periode heb ik uit de twee zeer uitvoerige presentaties die ik had voorbereid, een nieuwe voor de studenten van de Universidad Antonio Narina gemaakt.

Daar onze vaste taxichauffeur wat aan de late kant was, kwamen Juan en ik te laat op de Universiteit aan, alwaar de collegezaal al geheel gevuld was met studenten en medewerkers, ik denk zo’n 60-70 mensen. We werden opgewacht door de decaan. Juan gaf zijn inleiding en daarna ik mijn nieuw samengestelde presentatie, die sheet voor sheet door Juan in het Spaans werd vertaald. De studenten en de decaan vonden het een succes en ik heb hier ook wel een goed gevoel over. Dus zinvol missiewerk gedaan.

We kregen nog even een rondleiding door de gebouwen, vooral het nieuwe gebouw met het groendak was een duidelijke trots van ze. Vervolgens foto’s maken en met iedereen op de foto, ben ik wel vanuit Indonesië gewend vanwege mijn beharing, maar hier gebeurt dat dus vanwege mijn vermeende status.

Universiteitsgebouw groendak van universiteitsgebouw Het nieuwste universiteitsgebouw met zijn groendak

Opvallend het groeten hier. Mannen geven elkaar een hand en vrouwen een één wang zoen, ze keren je meer de wang toe, wie dan zoent is bij de vrouwen bij mij nog niet duidelijk. Man-vrouw begroetingen kunnen ook bestaan uit een bize, zoals boven omschreven. Vandaag was ik ook al toegelaten tot dit systeem bij Johanna en de decaan van de Universiteit. En dan is het duidelijk dat de vrouw de wang keert en de man zoent. Altijd de rechterwang tegen de rechterwang. Ik geloof niet dat ik hier het Nederlandse systeem van drie keer zoenen ga uitleggen, lijkt me ingewikkeld worden. Wij zoenen trouwens volgens mij ook pas veel later, maar heftiger en ook niet onder collega’s.

Om vijf uur weer afgeleverd in het hotel en nu zit ik tot zeven uur mijn bloggen bij te werken met een uiterst trage internet verbinding, waardoor ik geen foto’s kan uploaden, die moeten maar een keer later.

avond vrij

Juan en ik hadden afgesproken om zeven uur te gaan zwemmen. Zo gezegd, zo gedaan. Het water was niet zo warm als ik gehoopt had, maar toch wel lekker fris en verkwikkend. We hebben drie kwartier in het zwembad doorgebracht en oude mannen verhalen uitgewisseld over onze hippie jeugd. Daarna werden we door onze taxi opgehaald en die gaf ons een city tour by night (vanaf zeven uur is het echt donker hier, we zitten ook rond de evenaar. Uiteindelijk hebben we ergens pizza gegeten, samen met Hersson Esquivel, eigenaar van het recycling bedrijf waar ik het al eerder over had. Hij heeft vandaag zijn bouwvergunning binnen gehaald na vier maanden lobbyen, dus hij had wat te vieren. Gezellige avond gehad in de taxi en in het restaurant.

Vanaf tien uur weer terug, nog wat schrijven aan mijn reisblog en dan ga ik naar bed.

Op zo’n dag verzamel ik soms trefwoorden over zaken waar ik nog wat over wil zeggen. Nu nog enkele losse zaken. Eerst het weer hier. Ik vertelde al dat bij het uit het vliegtuig stappen gepaard ging met een warme deken over je heen krijgen. Lekker dus voor mij, voor veel anderen te warm. Temperatuur zo tussen 30 en 35 graden, vochtige lucht, vandaag iets minder dan gisteren, dus toch wel snel zweten. Steeds het zonnetje aan, passend bij mijn verhalen over duurzame energiebronnen.

Gisterenavond kregen we twee politieke toespraken. Eenmaal de onderminister, wij zeggen staatssecretaris, van bouwen, die vurig vertelde wat hij allemaal voor elkaar kreeg en wat hij nog voor de regio kon en wilde doen. Daarna kwam de nieuwe gouverneur, vol vuur en vlam, een betoog met veel wijsvingertjes en politieke schreeuwende uithalen. Goed gekeken naar Fidel Castro, alleen zijn verschijning was niet revolutionair. Hij wilde herinnerd worden als de gouverneur van het bouwen, daar kon ik op inspelen dat ik hoopte dat hij niet herinnerd zou worden als de gouverneur van het bouwen, maar als de gouverneur van het duurzaam bouwen. De hele tijd werd die man trouwens omringd door politie agenten en tijdens zijn toespraak stond er een potige agent achter hem.

Tot slot iets over het verkeer. Dat is hier zeldzaam gedisciplineerd. Ze wachten voor rood licht, althans de meeste mensen wel. Er wordt niet extreem hard gereden, voorrangsregels lijken te bestaan en nageleefd te worden, bijna normaal. Tot je ze links en rechts ziet inhalen en auto’s van de linker rijbaan rechtsaf ziet slaan en dan weet je weer dat je in een ontwikkelingsland bent. Maar feitelijk gaat het hier verrassend soepel en gedisciplineerd. Ik kan me voorstellen dat een aantal zaken daarbij hebben geholpen. De helft van alle motorrijders hebben een reflecterend hesje aan, waarop in chocoladeletters hun nummerbord staat. Alleen niet leesbaar wanneer er een passagier achterop zit en dat is vaak of wanneer de haren zo lang zijn dat dat nummerbord geheel afgedekt is. Ook taxi’s, de helft van alle auto’s en allemaal geel, hebben niet alleen op de normale plaatsen nummerborden, maar ook bovenop en op de zijkanten stickers met groot hun nummerbord erop. Voorts hebben ze middenin wegen drempels gemaakt en die zijn van dien aard dat niemand het in zijn hoofd haalt daar snel overheen te rijden, iedereen gaat stapvoets, van motor, via auto tot bus.

Dat was het weer voor vandaag. Morgen wordt een dag met een vroeg begin in ieder geval, maar verder weet ik het niet.

1 Reactie

  1. Helma:
    25 april 2013
    Hopelijk kun ook nog met gewone mensen overweg als je weer in NL bent, fijne dag!