2013 - Colombia / 130501 woensdag

woensdag 1 mei 2013 – Neiva verblijf

Ochtend – Neiva hotel

Vandaag vrije dag, want 1 mei is hier vrij. De ontbijtzaal was niet eens open, ik zat in mijn eentje bij het zwembad te ontbijten, het is blijkbaar erg stil in het hotel. Inmiddels kan ik goed overweg met mijn douche, ik draai niet meer aan de knoppen, maar loop in de straal of uit de straal wanneer hij te heet of te koud wordt en daarmee is het eigenlijk een loopdouche geworden. Weer eens wat anders.

Toen we zondag een stuk buiten Neiva reden zag ik nog overal borden met de te kiezen nieuwe gouverneur hangen en ook bleek dat zwemmen toch wel het leukste in om op zondag met de hele familie te gaan doen. Allemaal naar de rivier, papa wast de auto in de rivier en de kinderen zwemmen en hebben plezier, leuk om te zien.

 Onze gouverneur sinds enkele dagen, maar hij hangt nog op allerlei plaatsen buiten

Nog een opvallende waarneming. Elektromagnetische velden zijn duidelijk nog geen item hier. In bijna ieder kantoor hangt een Wifi repeater, een kastje dat op hooguit twee meter afstand continue een signaal uitzend. Daarnaast staan er overal zendmasten, zelfs op scholen. Als ik in het hotel op het dakterras sta, tel ik binnen zichtafstand van maximaal 200 meter zeker 29 GSM/UMTS masten binnen mijn gezichtshoek van 180 graden, dus vermoedelijk ca. 60 zendmasten die mij beïnvloeden in mijn hotelkamer. Dat lijkt me wel heel erg veel en maakt duidelijk waarom slapen en doorslapen soms wel lastig is.

Verder heb ik de ochtend gebruikt om wat blogs aan mijn website toe te voegen, want over een week moet ik weer een eZine hebben met tenminste vijf verschillende blogs. Inmiddels staan er al weer drie nieuwe op mijn website, van ‘Biobrandstoffen uit de atmosfeer’, ‘iedereen een persoonlijk CO2 budget’ en ‘ik heb het gehad met diëten’. Als ik daar begin volgende week vanuit Nederland nog twee aan toevoeg kan ik dinsdagavond mijn eZine #8 gereed maken voor publicatie op woensdagochtend 4 uur.

Ik had vandaag zelf wat tijd om mijn facebook te bekijken, de TU emailen te bekijken en straks ga ik aan de gang, na de lunch, voor mijn presentatie in Bogota.

Johanna heeft voor mij een lunch georganiseerd, volgens mij bij haar thuis, waarbij ze allerlei gasten heeft uitgenodigd, ook haar zoon. Oorspronkelijk komt Johanna van de boerderij, ze liet me gisteren een foto zien van haar terwijl ze koeien aan het melken is. Ik ben benieuwd naar de lunch en de gasten!

Neiva – lunch bij Johanna

De lunch bleek niet bij Johanna thuis maar in een Italiaans restaurant, waar er een apart kamertje voor ons gereserveerd was. De gasten: Umberto, Juan, onderdirecteur Sena, de slechte chauffeur, Alfono en Johanna en mijzelf, besloten gezelschap dus. Er werd nagenoeg uitsluitend Spaans gesproken, slechts als ik om een update vroeg, werd er door Juan wat vertaald. Ik merk dat Juan niet zo erg goed is in zijn Engels, veel vragen van mij begrijpt hij niet direct. Dat was gisteren met Carlos gemakkelijker.

Het eten was Italiaans en lekker. De eerste schotel voor iedereen caprese, was al meteen verkeerd, werd namelijk kaas en vlees geserveerd, dat ging weer terug naar de keuken. Mijn bestelling van de Spaanse kaart was safe, Penne quattro formacci, daar kan niets mis mee gaan. Trouwens ik had mijn witte overhemd aangetrokken en dan leek mij spaghetti niet een handige keuze, zoals onderdirecteur liet zien. Zij n witte polo zat onder de rode spetters, terwijl Umberto dezelfde handicap had, maar er na afloop wel toonbaar uitzag. Johanna had gewoon haar stukje vlees besteld. Er volgden nog enkele bedanktoespraakjes in het Spaans, die ik in het Engels beantwoord heb. Inderdaad, ik begin wat Spaans te begrijpen als je die taal om je heen alleen maar hoort. Drie maanden zouden misschien genoeg zijn om me verstaanbaar te maken en het te begrijpen.

  Klein select gezelschap: vlr staand slechte chauffeur, Humberto, MH, Alfonso, Johanna, Juan

Terug in het hotel heb ik even lui gedaan en om half vijf heb ik mezelf 10 minuten zon beloofd, die heb ik niet helemaal gehaald, daar is het veel te heet voor. Ik geloof dat ik al na 7 minuten geheel nat was en weer ben gaan lopen in de schaduw.

Grappig, de stad is uitgestorven, bijna alle winkels zijn dicht, behalve de drogisterijen, en die vind je op iedere straathoek. Allemaal open. Stalletjes bijna allemaal afwezig. Op het grote plein nauwelijks mensen te vinden, alleen militairen met geweren en politie. Heb ik voordien nauwelijks gezien, maar nu de omgeving weg is, zijn ze erg opvallend aanwezig. Zelfs de bewaker bij de deur van het hotel was afwezig. Grappig is dat een rood stoplicht vandaag niet zo veel voorstelt, ze rijden gewoon door rood waar de politie naast staat. Degene die groen hebben toeteren om aan te geven dat ze er aan komen!

  Bussun hebben een eigen baan als het druk is, maar vandaag reden ze midden op beide banen, en de stad blijft ook met gesloten winkels kleurrijk

Ik heb verder nog wat door de stad gezworven en wat foto’s gemaakt, maar ben weer terug gegaan naar mijn hotel. Filmpje gekeken en ga nu echt aan het werk voor mijn vrijdag presentatie.

Toen het gisterenavond zo ging stormen waren de parkieten die in grote getalen in het park aanwezig zijn, erg lawaaierig. Mijn vogelhart komt hier wel tot zijn recht, er vliegen van allerlei tropische vogeltjes los rond, die ik alleen maar van volières ken, maar wel heel leuk.