2013 - Colombia / 130430 dinsdag

1 mei 2013 - Neiva, Colombia

dinsdag 30 april 2013 – Neiva verblijf

Ochtend – Neiva hotel

Gisteren was ik zo moe dat ik vroeg naar bed ging en dat moest ik bezuren met wakker worden om vier uur. Daarna nog wat gedommeld, maar niet echt geslapen. Het weer is benauwd, veel bewolking, ’s nachts regen en dan wordt het overdag zo’n 30 graden en heel vochtig. Dat merk je ook in de nacht, het koelt te weinig af. Zodra de bewolking weg is, wordt het veel warmen, 35-45 graden, maar dat is beter uit te houden.

Mijn darmen zijn nog steeds niet in orde na het niet kosjere eten van zondagmiddag, dus probeer ik rustig aan te doen met eten, maar dat lukt slecht. Ik krijg steeds van alles voorgeschoteld en dan neem ik dat. Daar ga ik vandaag niet mee door.

Vandaag ben ik in het oranje gekleed en zal iedereen uitleggen waarom. Maar zelf mocht ik vanochtend in elk geval niets zien, de internetverbinding liet niets van dien aard toe. Dus hoop ik vanavond op een Colombiaans nieuws iets te zien, hoeft niet veel te zijn, maar helemaal missen wil ik het toch ook weer niet.

WA2 MH in oranje In deze blog hoort iets thuis van de kroning, vandaar deze foto, in de lift heb ik mezelf ook nog even op de foto gezet, zodat iedereen kan zien dat ik echt in het oranje was

Toen ik om kwart voor acht Helma belde voor de skype, had zij net de eed aflegging gezien. Gelukkig konden we ons half uur praten, maar beeld was er niet bij, tot de laatste twee minuten, toen was de verbinding even goed en konden we elkaar in de ogen kijken. Blijft bijzonder op zo’n afstand en met zo’n groot verschil in tijd enz.

Wat vind ik van Colombia?

Gisterenavond vroeg Juan mij tijdens het avondeten wat ik van Colombia vond. Hier mijn bevindingen in het kort, voor een deel al eerder opgeschreven, maar toch …

Colombia is een ontwikkelingsland maar op veel gebieden is dat niet zichtbaar. Er is voor mij geen zichtbare armoede, ook niet in dat dorp in de woestijn. Het verkeer is heel gedisciplineerd, mensen stoppen voor stoplichten, geven voorrang waar nodig, maar voetgangers zijn wel de zwakkeren en niet beschermd. Dus steek niet op een zebra over, dat is echt ongezond, ze rijden door, waarschijnlijk niet over je heen, maar je tenen zijn niet veilig en een klap met een spiegel is ook waarschijnlijk. Je ziet wel dat het een land is met een kennisachterstand en een land is dat in opbouw is, na een burgeroorlog. Je ziet de veiligheidsvoorzieningen die overal zijn, maar niet opvallend. Wat je niet ziet, maar wel hoort is de corruptie in de politiek. Politici worden niet vertrouwd. En wat je merkt, de mensen zijn erg vriendelijk en gastvrij, maar doordat ze alleen Spaans spreken is communicatie nagenoeg onmogelijk.

De beveiliging is overal aanwezig, maar niet storend. Ik geef een voorbeeld. Bij de ingang van het hotel staat altijd een beveiligingsbeambte, ze groet me dagelijks vriendelijk op zijn Spaans. Maar vandaag zag ik dat een heer die met een tas naar binnen kwam, eerst zijn tas moest openen en laten zien wat erin zat voor hij naar binnen mocht. De heer zag er op geen enkele wijze verdacht uit. Bij iedere winkel staat bij de ingang een beveiligingsbeambte, bij de supermarkt moeten ze je bonnetje afstempelen, maar is dat het enige wat ze doen? Toen we zondag de stad verlieten moesten we door twee politiecontroles, waar iedere auto langzaam moest rijden en sommige aangehouden werden, zoals bij ons vroeger de douane. Geeft aan de andere kant ook wel een gevoel van veiligheid, maar het opvallendste is dat het allemaal zo onopvallend gebeurt. Je moet er bijna op letten om het op te merken.

Daar staat tegenover dat het slot van mijn kamer zo simpel open te maken is, gewoon met je creditkaart. Ik draai mijn deur altijd extra op slot, zo is hij niet open te maken, maar mijn kamer wordt dagelijks drie keer bezocht en daar kan ik tegenop. Dus altijd als ik kom zit mijn deur feitelijk niet op slot. Ik loop dus altijd met mijn kleien rugzakje met laptop, iPad, fototoestel, paspoort en andere belangrijke zaken op mijn rug.

Ik heb nog een waarneming en dat is geen positieve, maar ik zag het in Spanje ook. Ze leven met hun mobieltjes. In iedere vergadering heeft iedereen z’n mobieltje aanstaan en neemt hem ook op. Zelfs mensen die aan het woord zijn, nemen hun mobieltje op een beginnen een gesprek, terwijl iedereen wacht of snel even zijn emails checkt, als hij dat al niet tien keer had gedaan tijdens het overleg. Bereikbaarheid is belangrijk en diverse mensen hebben twee mobieltjes die als je pech hebt allebei af gaan. Ik voel me op die momenten zo gelukkig met mijn niet werkende mobieltje, die anders trouwens ook niet zou afgaan.

Ochtend - Camacol

Johanna had vanochtend een uurtje een privé afspraak met mij gepland en ze zou zelf voor een vertaler zorgen. Ik dacht even dat het haar zoon zou zijn (die blijkt trouwens 12 jaar oud te zijn), maar het bleek Carlos te zijn, de Colombiaanse architect die in Canada werkt. Hij was door Johanna als vertaler erbij gevraagd, maar hij had een groot eigenbelang om bij het gesprek aanwezig te kunnen zijn, hij wilde ook leren. Johanna had twee vragen. Eenmaal over materialen, of ik een eenvoudig systeem had om goede materiaalkeuzes te maken. Daar heb ik een niet eenvoudig antwoord op moeten geven met veel NL geschiedenis van vijandschap tussen industrie en NIBE, maar dat dat is veranderd in een samenwerking met gemeenschappelijke belangen. Er is dus geen ezelsbruggetje, je moet echte LCA’s maken. Ik heb het tabellenboekje laten zien en uitgelegd en dat wilde ze graag hebben en ook een toegang tot de website, die ik heb aangemaakt. Bij de landen was het niet mogelijk om Colombia te kiezen, van Zuid-Amerika kon je Chili kiezen, toch een foutje in ons NIBE-systeem. Ik heb mijn tabellenboek niet achtergelaten, want het is mijn enige exemplaar, maar ik heb wel beloofd het toe te sturen.

De tweede vraag ging over afval. Gelukkig ben ik de afgelopen maand daar goed in thuis geraakt, maar het bleek dat ik er toch veel meer van wist dan ik verwacht had. Dank aan al mijn TU werk. In eerste instantie ging het om het probleem van bouwafval dat overal wordt gedumpt, waardoor het land vol ligt met hoopjes afval. De oplossing: maak een centraal depot en betaal in het begin de mensen om hun afval daar af te leveren. Vervolgens ter plekke sorteren en geschikt maken voor recycling. Ik heb de volgende soorten afval onderscheiden:

  1. Beton; schoon beton is vermalen goed te gebruiken in nieuw beton ter vervanging van grind; we hebben inmiddels de ervaring dat het mogelijk is om 100% grind te vervangen, maar zijn voorzichtig met 20% begonnen; de beton kwaliteit verbeterd door gerecycled materiaal toe te voegen, dit materiaal is geld waard en kan verkocht worden
  2. Baksteen afval; is vermalen weer bruikbaar in het baksteenbakproces en heeft als voordeel dat er met een lagere temperatuur gebakken kan worden, dit materiaal is ook geld waard
  3. Tegeltje, gipsplaten en ander sloopafval; is moeilijk her te gebruiken, tegeltjes kunnen a la Hundertwasser als kunst hergebruikt worden, gipsplaten kun je nu even niets mee
  4. Plastic; goed sorteren en recyclen in het productieproces
  5. Metalen: alle metalen zijn 100% recyclebaar, dus inzamelen, sorteren en weer verkopen
  6. Zand; ze halen tonnen zand van de straten en van de bouwwerken op, dit zand moet gesorteerd worden, organisch materiaal eruit, vervuiling eruit en dan wassen, daarna is het zand weer in de beton te gebruiken
  7. Organisch materiaal; veelal van het huisvuil is composteerbaar, ze halen 400 ton huisvuil op en daar kan zeker 100 ton gecomposteerd worden, waarmee de woestijn met water en compost weer ontgonnen kan worden
  8. Hout: we onderscheiden drie kwaliteiten hout, constructie hout, dat is her te gebruiken, schoon niet constructie hout, daar kun je spaanplaat van maken en hout met conserveringsmiddelen, daar kun je niets mee, moet met hoge temperatuur verbrand worden
  9. Glas; alle glas is te recyclen, gescheiden inzamelen helpt in dit proces
  10. Papier: altijd recyclen

Het zal duidelijk zijn dat er mensen tussentijds zijn aangeschoven, omdat het gesprek van bouwafval richting huisvuil ging.  Ja, de gemeentelijke milieuambtenaren schoven aan en een ondernemer die met rijstschalen in zijn maag zit, de vliesjes van de rijst. Ik kon hem aangeven wat mogelijk was, hij opteerde voor een keer een afzonderlijk advies, dat zien we dan wel tegemoet of niet.

Het uurtje privé van Johanna werd dus drie uur uithoren over afval, toevallig dus een onderwerp waar ik tegenwoordig aardig in thuis ben.

afval langs kant van de weg herentoilet dames toilet ochtend gezeldschap Links een foto van de laptop met het probleem van het zwerfafval dat overal gedeponeerd wordt, daarnaast er is iets bijzonders aan de toiletten bij Camacol, de plas van het herentoilet kun je rechtstreek shergebruiken, de planten staan al te wachten, bij het damstoilet daarnaast dat ik dan maar gebruikte viel op dat het toilet een kleutertoiletje is, je zit met je knieen in je oksel als ja daarop gaat zitten en tenslotte rechts het ochtend gezeldschap met achter de tafel Carlos, de beide milieu ambtenaren van Neiva, de man van de rijst en Johanna 

Om half een zijn Johanna, Carlos en ik samen gaan lunchen, Juan was in geen velden of wegen te bekennen, terwijl ik dacht dat hij om tien uur zou komen aanschuiven. De lunch was enkele straten verderop in de club. Ik wilde maar heel weinig eten, had de schaal met fruit die Johanna voor me had laten komen ook al laten staan. Ik kan echt niet zoveel eten als ze voor me klaar zetten. Ze bestelden voor mij een wok schotel groenten. Wat kreeg ik, gewokte groenten, maar met iets daaronder dat wel tofu leek, maar ik verwachte dat hier niet, dus heb ik dat nagevraagd, bleek kip te zijn. Dat ging uiteraard weer terug en ik kreeg echte groenten. Mij beide tafelgenoten aten iedere een groot stuk vlees, ik was verbaasd dat zo’n klein vrouwtje als Johanna zo’n groot stuk vlees kon wegwerken. Mijn groenten heb ik voor de helft opgegeten, meer kon ik echt niet. Ik drink de hele dag water, enkele liters per dag en daar heb ik bijna genoeg aan.

Middag - Camacol

Om twee uur begon het middagprogramma. Er zouden mensen komen van alle projecten die ik had bezocht en we zouden evalueren. Mauricio stelde voor om alle projecten langs te lopen en ik deed dat aan de hand van de foto’s die ik gemaakt heb. Zo zijn we bij de verschillende projecten geweest en dat was eigenlijk zo boeiend dat iedereen bleef zitten in plaats van bezig te zijn met zijn eigen zaken als mobiel, de kamer uitlopen en weet ik wat allemaal. Grappig, ook voor mij waren een heel aantal waarnemingen niet zo expliciet als ik ze vanmiddag heb gemaakt en ik denk dat dit voor iedereen een leerzame middag was. Voor mij ook een goede mogelijke voorbereiding voor mijn presentatie voor vrijdag in Bogota. Daar kan ik morgen aan werken. Morgen is een vrije dag, 1 mei, de dag van de arbeid, vandaag dat het programma geschrapt is en nu alleen uit een lunch van Johanna bestaat.

Aan het einde van de middag kwam Juan ineens opdagen en samen met Johanna en Carlos zijn we op bezoek gegaan bij de grote baas van Sena, de grootste sponsor van mijn verblijf. Gelukkig kwam het gesprek nog even op het woestijndorp en wat ik daar wilde, hier waren we het er allemaal over eens dat we vooral naar de traditie moeten gaan en niet de moderniseringen doen waar gisterenavond over gesproken werd. Misschien is er toch hoop.

middag gezeldschap Sena hoofdkantoor kathedraal van binnen Links het middaggezeldschap, daarna bezoek bij Sena, alwaar ik een pak van de lekkerste koffie ter wereld kreeg, dat had ik van een ander al eerder ook gekregen, toch een ander merk, en rechts de kathedraal van binnen

Om half zes was ik weer terug in mijn hotel. Het werd erg donker en begon te stormen, dus ben ik gauw wat boodschappen gaan doen voor een eenvoudige avondmaaltijd op mijn kamer, maar uiteindelijk heb ik geen onweer of regen gehoord.

Vanavond geprobeerd iets te zien van de kroning, op CNN heb ik 15 seconden WA zien lopen in de nieuwe kerk met zijn mantel om die er bijna afviel. Meer was me niet vergund. Het zij zo.

Foto’s

1 Reactie

  1. Helma:
    1 mei 2013
    Leuk toch iets van Koningsdag te zien in jouw verhaal. Beetje NL in Colombia....