2013 - Colombia / 130504 zaterdag

5 mei 2013 - Bogotá, Colombia

zaterdag 4 mei 2013 – Bogota en vertrek

Ochtend – nog nabranders van gisteren

Verrassing, toch nog een blog vandaag. Eerst nog wat meldingen over gisteren.

  1. Ik zat gisteren te wachten in de lobby, maar ik ben twee keer omhoog gegaan naar mijn hotelkamer om iets warmers aan te trekken, het was gisteren koud en regenachtig. Vandaag niet, het begon bewolkt, maar de zon is toch doorgekomen en er zijn stapelwolken, maar het is voor Nederlandse begrippen warm geworden.
  2. Mijn kleding gisteren. Ik had mij speciaal gekleed voor de middag in de Camara. Witte broek, gele schoenen, paarse overhemd en witte Mao jasje. Ik kwam aan en Juan zei meteen dat is helemaal Caribian, maar duidelijk niet Bogota. Tijdens mijn presentatie liep iedereen in pak, overhemd en stropdas, zelfs Arie en Juan. Met deze kleding zou ik in Neiva helemaal niet zijn opgevallen, maar dat was hier das weer wel. Niet erg, ik heb daar gelukkig helemaal geen last van.
  3. Ik had ’s middags stevig kaas gegeten in mijn lunch en had ’s avonds weer een kaasschotel besteld, zag er heerlijk uit en was dat ook. Maar binnen de kortste keren zat ik echt helemaal gevuld, zodanig dat ik mijn water ook niet meer op kon en mijn kaasplankje deels heb moeten laten staan. Ik begreep er niets van, tot ik ’s avonds in bed stapte en begreep dat ik weer last had gekregen van mijn lactose intolerantie. Dat was al weer zo’n tijd goed gegaan, dat ik dat totaal vergeten was. Besloten er maar niets aan te doen en gewoon te gaan slapen, de volgende dag is het altijd over.
  4. Beveiliging. Toen ik gisteren in de Camara binnenkwam moest mijn tas open, mijn laptop eruit en de nummers van mijn laptop werden opgeschreven en dat moest ik ondertekenen en daarna mocht ik naar binnen. Bij vertrek werd alles weer gecontroleerd. Dat was me eerder bij Sena ook al gebeurd.
  5. Arie en ik zaten te praten over afscheid nemen en Arie gaf aan dat hij nu 70 was en er mee ophield. Hij speekt trouwens Spaans met een afschuwelijk NL accent, zodanig dat ik NL hoor maar het niet kan verstaan. Ik zei dat ik in april ook afscheid neem en hij vroeg waarom, je bent midden vijftig, waarom nu al stoppen? Toen ik hem vertelde hoe oud ik ben, was hij echt heel erg verbaasd.
  6. Jan vertelde gisteren nog dat de regering probeert de paard en wagens uit de stad te weren. Dat doen ze door de eigenaren een auto te geven in ruil voor hun paard. Het is vooral bedoeld om de paarden te beschermen omdat er blijkbaar veel ongelukken gebeuren met paarden, die daar dan het leven bij laten.
  7. Televisie hier. Sinds ik weer tv kijken kan, dat lukte in Neiva nauwelijks, vallen enkele zaken op. Ze hebben hier vijf zenders die, voor zover ik kan zien, dag en nacht tekenfilms uitzenden. Verder zijn er twee zenders die een populaire soort Colombiaanse muziek brengen, altijd twee mannen samen, de ene speelt accordeon  en de andere zingt en het zijn altijd liefdesliederen met een vergelijkbare melodie, die je heel snel kunt meezingen. Bijbehorende filmscènes zijn een soort Romeo en Julia effect. En ook daar vullen ze twee zenders 24/7 mee. Ik hoor die muziek ook regelmatig op andere plaatsen, zoals in de taxi en in kantoren.
  8. Snelbus hier. Ze hebben hier enige jaren geleden een snelbus systeem ingevoerd zoals dat ook in Curitiba Brazilië voor het eerst gebeurd is. Eigenlijk kun je dat de arme tram noemen, het heeft de voordelen van de tram/ondergrondse, maar de kosten van een bus. De bussen hebben een eigen vrije baan, de frequentie is zo hoog dat je altijd de volgende bus ziet aankomen en de instap gebeurt in een soort sluizen gelijkvloers, de deuren komen precies uit op de plek waar ook de deuren van het busstation zitten. Heel mooi systeem en werkt als een trein.

paard in het verkeer start van kabeltreintje Ze proberen paarden hier uit het verkeer te weren door de eigenaar een auto aan te bieden, lukt niet altijd, rechts begin van kabeltrein

Ochtend – Bogota Cerro de Monserrato

Vroeg opgestaan, want ik wilde nog wat van de stad zien en heb daarom om negen uur aan de voet van de weg naar de Cerro de Monserrato afgesproken met Jose Luis, vriend van Jan en in Delft gestudeerd, maar is een echte Colobiaan uit Bogota. Helaas werd ik om 4 uur weer wakker vannacht, daarna moeizaam tegen zessen weer ingeslapen, maar ik wilde om half zeven opstaan, inpakken, Helma skypen, ontbijten en om 8.15 uur vertrekken. Is allemaal gelukt. Maar ik ben helaas weer moe en dat is misschien maar goed ook voor zo’n lange vlucht, dan slaap ik misschien wel wat.

Bij de receptie gevraagd of ze een taxi voor me konden bestellen, geen probleem, die stond al te wachten. Op het hotelterrein staan witte auto’s te wachten en dat blijken taxi’s te zijn, maar zonder taxi meter. Dus begin ik meteen de onderhandelingen, kwam uiteindelijk uit op 20.000 pesos tot de plek waar ik wilde zijn. Daar was ik vroeg, Jose Luis kwam keurig even over negen aanzetten. Met de kabeltrein omhoog, erg stijl en bij het instappen raakte ik volkomen uit mijn evenwicht. Ik denk dat dat kwam doordat het oplopen van de trap gepaard ging met treden die omhoog helden en bij het instappen in het treintje de vloer juist omlaag helde naar voren. Ik moest me echt even aan de stangen vast houden voor ik weer dat gevoel uit mijn hoofd kwijt was. Zoals gezegd gaat het extreem stijl omhoog, dan helt de kar weer achterover en dan weer een beetje voorover, gelukkig had ik daar geen last van. Halverwege komt er op het enkel spoor een tegenligger, ik vroeg me al af hoe ze dat deden, het scheelt namelijk heel veel energie als je de ene wagen naar beneden laat gaan de andere gelijktijdig omhoog, ze trekken elkaar dan en dan moet je halverwege passeren en even dubbel spoor aanleggen en dat werd dus ook zichtbaar. Daarna in de tunnel en uiteindelijk boven aankomen met een spectaculair uitzicht over de stad die in nevelen gehuld is. De omgeving is ook prachtig gemaakt met de meest bijzondere planten en bomen, maar de kathedraal zelf was niet bijzonder. De weg van de trein naar de kerk was de kruisweg van Jesus in bronzen beelden afgebeeld, mooi. In de kerk is een afbeelding van de gevallen Jesus, is erg beroemd en veel mensen beschouwen daarom deze kathedraal als een pelgrimsoord waar je als boetedoening de weg omhoog helemaal moet lopen of nog erger op je knieën omhoog. Nou ik heb dat aangekeken, maar daar ga ik niet aan beginnen en ook de weg naar beneden heb ik besloten met de trein te doen. Dat kost dan wel wat, 7.700 pesos per ritje, met zijn tweeën heen en weer is dat 30.800. Maar de moeite waard. Jose Luis vertelde dat hij hier vlak bij woont en als kind woonde hij hier ook vlakbij en dat hij als kind vaak omhoog gelopen is.

uit mijn evenwicht de kruisweg 1 kruisweg 2 zicht op kathedraal Een trap die naar boevn helt en een vloer die naar beneden helt, ineens was mijn wereld niet meer rechtop, ik raakte letterlijk uit mijn evenwicht hiervan, dat was de linker foto, daarna twee beelden uit de kruisweg en tenslotte zicht op de kathedraal

Bogota onder je 1 bogata 2 kathedraal Monserrat van binnen beeld van gevallen Jesus De beide linker foto's geven het zicht op een in nevelen gehuld Bogota, daarna de kathedraal van binnen en rechts het beroemde beeld van de gevallen Jesus, waarom deze kathedraal tot bedevaart oord is geworden

dank betuigingen Jose Luis MH Bogota Links dank betuigingen in overvloed in een deel van de kerk, midden mijn gids Jose Luis die zo vriendelijk was mee te gaan, rechts ik was er ook! 

Daarna zijn Jose Luis en ik naar de stad gelopen, dat is ook nog een aardige wandeling, maar prachtig. We liepen door oude straatjes en het deed allemaal erg studentikoos aan, heel leuk. We zijn ook langs een grote kerk gelopen, waar op het grote plein ervoor een stevige demonstratie aan de gang was, maar aan dat plein ligt ook het parlement, dus weer waakzaam, maar ik had vandaag alleen mijn broekzakken gevuld, geen rugzak of wat dan ook. Parlement, paleis van de president, hooggerechtshof, enz. gezien en dat was de moeite van een stevige wandeling waard.

mooie kleur waterloop van enkele kilometers kunst Duitse invloeden Links gewoon een mooie tropische kleur, midden door Bogota loopt een kilometers lange waterloop, die helaas momenteel niet werkt, kunst aan de gebouwen in de wijk waar we doorheen liepen en er zijn ook duidelijk Duitse invloeden waarneembaar in de bouw hier in dit deel van de stad

gebouwen 1 zomaar op het dak zittend de echte koffie kerkbeelden gewoon te koop Links weer gewoon een mooi gebouw, dan zie je zomaar kunt op het dak zitten, bewijs dat ik bij de enige echte koffie bar was, Juan Valdez Cafe, en kerkbeelden kun je hier gewoon nieuw in de winkel kopen in iedere maat die je wilt hebben

mooie muur kerk op grote plein parlement paleis president Links gewoon een mooie doorleefde muur die verhalen vertelt aan degene die luisteren kan, mooi kerk op grote plein, daarnaast het parlementsgebouw en rechts het paleis van de president

veiligheid verleidelijk grote plein met demonstratie Links de veiligheid rond het palies van de president is groot, de vorige president is drie keer een aanslag op gepleegd, de foto die ik maakte van het presidentiele paleis mocht ik eigenlijk niet maken, maar zoals je middenin ziet zijn ze wel mensen, en rechts de kerk met demonstranten bij de kerk

Daarna heeft Jose Luis me naar een plek gebracht waar ik gemakkelijk een taxi kon vinden en dat was ook eenvoudig, de eerste die langs kwam stopte. Helaas had de man geen flauw idee wat mijn hotel was en waar het lag. Dus heb ik hem uitgelegd naar de Airport te rijden en dan kom je langs mijn hotel, daar moet je keren en terugrijden en dan ben je bij mijn hotel. Dat ging zo goed dat de ritprijs maar 12.700 pesos was. En in het hotel waren ze net bezig mijn kamer schoon te maken, dus een mooie tijd voor mij om nu even te schrijven. Ik ga mij zo opmaken voor vertrek. Nog even Helma gesproken, fijn!

Middag - vliegveld

Omstreeks half drie was ik op het vliegveld en meldde ik me voor de vlucht van 17.15 uur naar Madrid, een Iberia vlucht. Tot mijn verrassing stond ik niet op de lijst, ze vroegen of ik stand-by was, maar dat is zeker niet het geval. Tot ik ontdekte dat ik gewoon veel te vroeg was, mijn vlucht gaat pas om 21.35 uur, vanuit Madrid vertrek ik om 17.15 uur. Foutje, waardoor ik nu veel tijd doorbreng in de VIP lounche op het vliegveld. Geen verkeerde plek om te verblijven trouwens, maar ik had natuurlijk ook nog het goud museum kunnen bezoeken, is erg beroemd met veel Inca goud enz. Maar ja niet gedaan, dus foutje. Zo heb ik ook ongemerkt mijn fles zonnebrand in mijn rugzak laten zitten, die is nu ook weg, jammer. Mijn koffer weegt nu precies 27 kg, tot nu toe doet niemand daar moeilijk over en hij gaat rechtstreeks naar Schiphol en mijn rugzak heb ik toch weer een stuk lichter kunnen maken. Daar zitten los van mijn laptop en iPad en wat snoeren, nu alleen nog maar een jas en een trui in, lekker licht geworden.

Ik heb geprobeerd wat te slapen in een van de heerlijke rustzetels van de VIP room, maar een vervelende oude man aan de andere kant van het schot ging steeds luid bellen en het was allemaal zo luid dat ik zijn gesprekspartners ook nog kon horen. Heb het slapen maar opgegeven en ben wat gaan wandelen over het vliegveld, veel winkels, maar alles in heel duur, maar dat kan ook het gevoel zijn. Maar een beetje stuk chocolade willen ze $ 22 voor hebben, dat klinkt al veel en als je dan vraagt wat het in pesos is, dan is het 41.000, zoveel geld heb ik niet over. Ik heb uiteindelijk bijna niets uitgegeven en had oorspronkelijk, de eerste dag in Colombia 50.000 pesos gewisseld en daar heb ik vandaag bijna alles van uitgegeven, dus zit ik hier met niet zoveel geld meer. Is niet erg in de VIP room is alles gratis, hapjes en drinken. Tijdens mijn hele verblijf in Neiva heb ik geen geld nodig gehad, ik had van Johanna geld gekregen voor lunch en avondeten, maar in veel gevallen was ik uitgenodigd en in enkele gevallen heb ik gewoon de supermarkt bezocht en daar had ik nu nog wat van over en samen met mijn eigen geld is dat in de stad opgegaan. Het is nu bij mij zes uur, de duisternis valt met grote snelheid in (binnen 10 minuten is het van licht totaal donker) en dat betekent voor mij nog 3,5 uur voor vertrek. Ik ga eens kijken bij de salade bar, dat was vorige keer niet zo’n succes, omdat bijna in alles vlees zat, maar wie weet. Wat leuk, de  heeft heel veel fruit, dus zit ik nu te genieten van een bakje vers tropisch fruit. Dat is trouwens wel een van de bijzondere dingen van dit land al dat heerlijke totaal onbekende fruit! Ik was weggevlucht naar een hele andere plek dan waar die ouwe vent zat, maar ik hoor hem ineens weer achter me praten. Die man heeft ook nog zo’n zeurstem en een arrogante glimlach, dat komt nooit meer goed tussen ons, maar hopen dat hij niet naast me zit in het vliegtuig! Sommige mensen kun je niet ontlopen, was al een keer eerder met een ouwe vent in Neiva. Ik heb wat tegen oude kerels zou je zeggen, maar dat valt wel mee.

In een hier liggend Colombiaans tijdschrift zag ik een artikel over de Argentijnse koningin van Nederland, het leeft hier blijkbaar best wel.

koningin Maxima MH probeert te slapen Links het artikel over de Argentijnse koningin van Nederland en rechts mijn poging om te slapen

1 Reactie

  1. Helma:
    5 mei 2013
    Jammer vanaf morgen weer de krant bij het ontbijt!