2013 - Colombia / 130423 dinsdag

dinsdag 23 april 2013 – reis Bogota – Neiva en verblijf

hotel Bogota

Mijn nacht was niet om uit te rusten. Als je om half zeven in de ochtend NL tijd, half twaalf in de avond plaatselijke tijd, naar bed gaat dan is het slaapgevoel wel een beetje over. Dus ik heb tot drie uur geslapen en daarna tot zes uur in bed liggen doezelen. Om vier uur hoor je de eerste vogels zich melden en tussen vier en vijf komt het verkeer echt op gang, daarna is het een voortdurende stroom herrie. Bogota, ja een grote stad, die steeds verstopt zit, maar daar merk ik hier weinig van, zo dicht bij het vliegveld.

Het eerste wat me in mijn, overigens prachtige, kamer opviel was een sprinkler ventiel recht boven mijn hoofd aan de muur. Die zijn bedoeld om water te sproeien als er brand uitbreekt, je wordt er ongetwijfeld wakker van. Heb ik zo nog nooit gezien.

De douche is prima, ik heb er extra lang onder gestaan, maar helaas stond de douchekop gericht op de glazen deur die niet goed afsloot, dus ik heb de hele badkamer totaal onder water gezet. Niet mijn gewoonte, maar ik zal zeker niet de eerste geweest zijn bij zo’n domme constructie. Om half zeven ging er een wekker af, had ik niet gezet en was geen probleem, ik was al onder de douche uit en zat al weer in mijn vieze kleren.

De dag is een beetje somber, had gewoon NL weer kunnen zijn. Zware wolken en af en toe een streepje zon ertussendoor. Niet warm. Vanochtend met de PUM man, Juan Alfonso, zitten praten tijdens het ontbijt. Hij is duidelijk idealistisch en heeft hele mooie ideeën over een duurzame zelfvoorzienende regio Heila, waar Neiva de hoofdstad van is. Lijkt me leuk en we gaan er ook een en ander bekijken. Hij is zelf 65 jaar oud, heeft vier kinderen en woont in Sante Mata aan de Caribische kust, waar hij erg van geniet, dicht bij een grote berg die aan de kust ligt, waardoor er een bijzonder ecosysteem is.  Op dit soort dagen ontbijt ik alsof ik vandaag geen eten en drinken meer krijg en dat is een verstandige investering gebleken.

Bij het afrekenen in het hotel schrok ik me kapot en zei meteen dat kan niet kloppen. Ik kreeg een nota van 225.000, tot ik me realiseerde dat het over pesos gaat, die gaan alleen in grote getallen. Een kopje koffie kost al 1.300 pesos, de verhouding tot de Euro is 2.000-2.300 pesos voor een Euro. Dat maakt de prijzen gelukkig weer veel acceptabeler.

Ik heb nog heel even buiten gewandeld en kreeg meteen een India gevoel. Het gras bij het hotel lijkt met een nagelschaartje te zijn geknipt, de gehele compound van het hotel is afgesloten en bewaakt, er lopen overal tuinmannen rond die het gras vegen, enz. Ben benieuwd of dat idee op andere plekken ook zo zal zijn.

 hotel Bogota

Vlucht Bogota – Neiva

We waren op tijd op het vliegveld, het lokale vliegveld dat binnenkort vervangen wordt door een nieuwe. Een grote chaos van geparkeerde vliegtuigen waar je met de bus heen wordt gebracht. Gelukkig wist de buschauffeur waar we moesten zijn. We werden naar een klein vliegtuig gebracht, een Fokker 50, voor de kleine afstand. Lekker toestel, maar we moesten wat lang wachten in het toestel, er ging een motor aan en weer uit na verloop van tijd. Na driekwartier wachten werd duidelijk dat er iets mankeerde aan het toestel en dat de captain er niet mee wilde vliegen. Dus zitten we nu weer allemaal in de vertrekhal te wachten op wat er nu gaat gebeuren. Vliegtuig repareren? Ander vliegtuig? Met de bus? Dat is dan wel zes uur in de bus zitten in plaats van één uur in het vliegtuig. Natuurlijk is iedereen in rep en roer en allemaal bellen. Ik neem aan dat het voor nagenoeg alle passagiers consequenties heeft, ook voor ons. Er zitten vanaf vier uur 140 mensen in een zaal te wachten op twee presentaties, van Juan en van mij. Dat is over vier uur, waarvan de vlucht tenminste een uur neemt en met boarden en uitsappen, zeker twee uur. Dat gaat vast niet lukken. Maar dit is Zuid-Amerika en ze zijn, net als de Spanjaarden vast kampioen improviseren. We zullen wel zien.  

En ik denk niet dat dit de kans dat ik mijn bagage snel krijg bevorderd, maar ook dat is afwachten.

Inmiddels is duidelijk hoe het verder gaat. Er worden twee vluchten naar Neiva in een groter toestel samengevoegd. Iedereen kreeg daarna een bon voor een maaltijd bij het kiprestaurant. Ik denk een knappe vent die daar een vegetarische maaltijd regelt, maar het lukte Juan toch, mager maar wel een andijvie salade met twee gekookte aardappelen en een beker cola. Niet allemaal mijn echte smaak, maar genoeg om te overleven en met dank aan mijn ontbijt.

In de afgelopen uren is er een stevige regenbui naar beneden gekomen, maar dat heeft alles wel wat opgefrist. Nu zit ik weer klaar voor de bus naar het volgende vliegtuig. Gaat zo gebeuren gezien de activiteiten die nu plaatsvinden. Het is nu twee uur, nog twee uur te gaan tot de presentatie.

Geen bus maar een lange wandeling naar het vliegtuig, een groot toestel, nauwelijks voor de helft gevuld en het vliegt twee keer zo snel. De vlucht van normaal ruim een uur werd in omhoog en naar beneden, een half uur geklaard. Bij aankomst in Neiva werd ik meteen omhuld door een warme vochtige deken, weer India gevoel. Heerlijk, lekker warm en binnen tien minuten zweet all over. Maar dat is allemaal goed uit te houden wanneer je af en toe een douche kunt nemen en je kleren kunt wisselen. En dat kon, mijn koffer kwam vrolijk met alle andere koffers op de band aan. Fijn, en ik kon ook meteen zien waar het mis was gegaan, op Schiphol. Ze hadden mijn koffer meteen naar de eindbestemming gestuurd zonder te zien dat ik eerst nog ergens anders zou overnachten.

Neiva stad

Onze ophaaldienst heeft uren staan wachten, maar was er niet meer toen we eindelijk aankwamen. Dat gaf mij de gelegenheid om even met mijn kop in de zon te staan voordat we een taxi hadden die ons naar het hotel zou brengen. Ik heb meteen wat kleur op mijn gezicht.

Mijn hotel ligt midden in het oude centrum van Neiva, aan het grote plein en is een ouder gebouw, ca. 5 verdiepingen hoog, met op de patio, diep liggend een zwembad. De kamer is royaal, met een inloopkast waar ik alles kan opbergen en een badkamer ter grootte van de inloopkast, met uiteraard een kleine douche, waar ik niet te veel in heen en weer moet bewegen, anders schaaf ik mijn armen, en wastafel waar de zeepjes net naast passen, maar mijn spullen niet. Ik heb besloten die te ruilen en de zeepjes in de inloopkast te leggen, vind ik handiger dan mijn toiletspullen in de inloopkast. Wat een heerlijk gevoel om te kunnen douchen en daarna schone kleren te kunnen aantrekken, net herboren worden.

Daarna meteen kijken naar de zaal waar we om zes uur de presentaties zullen geven. Prima zaal, alles geregeld, maar wat primitief. Het is een open zaal, dus lekker doortochten, maar overal ventilatoren en later op de avond de airco’s ook aan. Veel stoelen, wel 150 stuks. Podium met zitplaatsen voor de VIP’s, en simultane vertaling vanaf een plek waar hij mijn sheets niet kan zien, zal dus lastig worden, groot scherm bestaande uit allemaal losse kleine lampjes, waardoor beeld erg grof wordt. Geen loopmicrofoon. Het zal een uitdaging worden.

Daarna om vijf uur een ingelaste bespreking met de secretaris van de nieuwe gouverneur van het district/provincie Heila, sinds maandag in dienst, ze willen meteen aan de slag. Leuk gesprek in het Spaans, met af en toe wat Engels als ze van mij wat wilden weten. Daarna als de donder terug naar de presentatieruimte, waar de zaak zal beginnen. En dat gebeurt natuurlijk op zijn Spaans, ruim drie kwartier later is de start en daarna is het een heel circus.

Presentatie in Neiva

Mijn presentatie staat centraal, maar er is een heel circus omheen gebouwd. De avond begon met drie video’s met liederen en teksten die iedereen uit volle borst meezong. Leek een beetje groeps karaoke, maar wel indrukwekkend als er ruim 120 mensen zo zingen. Daarna toespraken van alle hotemetoten, zoals de Onderminister voor Bouwen van Colombia, de gouverneur van de regio, de voorzitter van de organiserende commissie of bedrijf, en nog een heel aantal, tot en met hoge militairen. Allemaal gekomen voor een feestje. Er werden lintjes en plaquettes uitgereikt en daarna, voor mijn gevoel uren, mocht ik aantreden, ingeleid door Juan over de PUM. Ik werd geïntroduceerd door de dagvoorzitster, waarbij mijn gehele doopcel werd gelicht, in welke landen ik op bezoek was geweest voor mijn werk, en je krijgt echt de indruk dat daar de zoveelste hotemetoot staat om zijn zegje te doen. Gelukkig had de vertaler alle eerdere toespraken voor mij in het Engels vertaald, waardoor ik kon inspelen op de actualiteit.

Dus ik mocht beginnen. Lastig, zoals gezegd ik kon mijn eigen presentatie niet lezen vanaf de plek waar ik stond en het was veel te donker om mijn handout met de sheets in het klein te kunnen lezen, dus werd er ook van mij veel improvisatietalent gevraagd. Het lukte me redelijk, maar sommige zaken heb ik nauwelijks besproken omdat ik het gewoon niet kon zien en ik kon met mijn aanwijzer ook niet aanwijzen op het screen, omdat het screen dat niet reflecteerde. Tegen ¾ van mijn presentatie werd ik door een van de hotemetoten gevraagd af te sluiten, hetgeen ik gedaan heb nadat ik het betreffende onderwerp had afgemaakt. Jammer. De PUM man was erg boos hierover. Maar ja the party must go on. Na afloop wel veel individuele positieve reacties gehad. Ik heb blijkbaar een onderwerp waar ze in geïnteresseerd zijn, maar nog niets van weten aangesneden, erg basaal.

De dansvoorstelling was wel leuk, maar weinig mensen keken ernaar, er werd vooral veel genetwerkt. En van de hapjes genoten. Tegen half elf hebben wij het feestje verlaten. Dit stond in mijn programma als een bijeenkomst van 5 tot 7 uur. Tijden zijn hier duidelijk een indicatie. In het hotel aangekomen was ik echt wel heel erg aan het einde van mijn latijn en ben ik onmiddellijk in mijn bed gestapt. Ik sliep al binnen no time en heb dat tot 4 uur Colombiaanse tijd volgehouden. Daarna nog wat onrustig gedommeld en gestoeid met mijn deken die steeds van me afgleed, waardoor ik deels bloot kwam te liggen. 

De internet verbinding is veel te traag om er foto's aan toe te voegen, een volgende keer mogelijk.