2013 - Colombia / 130422 maandag

2013 PUM missie Colombia

maandag 22 april 2013 – reis Naarden – Bogota

vlucht Amsterdam - Madrid

Eindelijk zon en warmte, de afgelopen maanden zijn we dat ontzettend tekort gekomen en de laatste dagen dat de zon weer meedeed, had ik er geen tijd voor. Dus dit is genieten. Ik heb het over links in het vliegtuig van Amsterdam naar Madrid bij het raampje zitten. Met de zon in je snufferd en mijn krantje erbij was dat heerlijk, zo stel ik me pensioen voor, lekker in de ochtendzon krantje lezen. Ik zit business class, vorstelijk, maar het zijn gewone stoelen en drie op een rij, maar er zit niemand in het midden en de beenruimte is mogelijk een beetje groter. Voor de grote oversteek naar Zuid-Amerika verwacht ik dat er andere stoelen zijn.

Maar laat ik bij het begin beginnen. Het is nu bijna twee uur en ik zit op het vliegveld van Madrid in de VIP room, met gratis drankjes, mijn logboek bij te houden. Eigenlijk is dit het begin van mijn Colombia blogs. Inmiddels zit er een Spanjaard heftig te bellen en staat de TV aan, maar verder is deze ruimte geheel uitgestorven.

Vanochtend om 5 uur opgestaan, heerlijk vroeg, waardoor ik ruim de tijd had om een uur in het bad te liggen lezen. Het bad was extra warm na de zonnige dag van gisteren door onze vacuüm zonneboiler, waardoor de mengkraan onvoldoende koud water bijmengt, maar inmiddels weten we dat. Tommy, onze kleine poes, had als afscheid een cadeautje achtergelaten. Ze had vannacht een muis meegebracht de slaapkamer in, heeft er even achteraan gejaagd, maar uiteindelijk heeft ze hem op het matje voor het bed geparkeerd. Zag ik pas nadat ik uit het bad gekomen was. Koffer en rugzak had ik gisterenavond al gepakt en dus was het in alle rust ontbijten, samen met Helma en om zeven uur vertrekken naar het station Naarden-Bussum, alwaar ik de verlate vorige trein had, die me naar Schiphol zou brengen. Zou brengen, want er was weer eens rook in de Schiphol tunnel, waardoor de trein naar Amsterdam reed in plaats van naar Schiphol. Gelukkig werd dat tijdig meegedeeld, waardoor ik in Weesp al kon overstappen op een sneltrein naar Leiden, die naar het vermoeden van de machinist, ook daadwerkelijk door zou rijden. Los van het feit dat het een hele volle trein was, ben ik goed op Schiphol aangekomen, een beetje later dan verwacht, maar die marge had ik ingebouwd.  Op Schiphol was het boarden snel geregeld, weer een voordeel van business class reizen, je krijgt overal voorrang. Maar de vertoning van alles uit je rugzak en je half uitkleden bij de safety controle blijft helemaal hetzelfde, alleen ben je eerder aan de beurt.

Ik wilde wat Colombiaans geld, de pesos, scoren, maar die bleek op Schiphol uitverkocht. Gelukkig stelde de dame bij ABN-AMRO voor om mijn bankpas wereld dekking te geven, zodat ik daar ook kan pinnen. Standaard staat dat tegenwoordig uit. Ook wilde ik een wereldstekker kopen, dat was snel gebeurd. Daarna was het alweer tijd om naar de gate te gaan. Na kort wachten kon ik naar mijn luxe plekje in het vliegtuig. Zoals gezegd, kreeg ik een krantje aangeboden en had ik de zon heerlijk in mijn gezicht. Het vliegtuig was afgeladen vol, hetgeen je voorin natuurlijk helemaal niet merkt, maar het werd ettelijke keren omgeroepen omdat niet alle handbagage mee zou kunnen als er niet goed ingeschikt werd. De vlucht ging voorspoedig met een tamelijk jonge bemanning en we waren ruim voor 12 uur al in Madrid. Alwaar de zon wat omfloerst schijnt en het niet echt warm is.

Madrid airport

Voor de zekerheid ben ik bij de bagage band gaan kijken of mijn koffer ook echt meteen door zou gaan. En daar zag ik dus in Madrid mijn koffer langskomen. Maar voordat ik hem kon pakken, stond er een Spaanse bagage medewerker met mijn koffer in de hand te schreeuwen tegen de mannen achter de band en niet zichtbaar voor de gewone mensen. Mijn koffer weer terug op de band en zo verdween hij. Nou dat vertrouwde ik niet. En jawel, mijn koffer kwam weer langs en weer hetzelfde tafereel. Ik heb mijn koffer geen derde keer zien langskomen, dus er is een goede kans dat ik hem in Bogota zal terugzien. Daarna was het even lastig om te ontdekken waar ik een boarding pas kon krijgen voor mijn vervolgvlucht. In Spanje spreekt iedereen Spaans, maar geen Engels. Toen ik eindelijk iemand gevonden had die Engels sprak, bleek dat ik naar een andere terminal moest met de bus buitenom. Van terminal 2 naar 4, een busritje van ca. 10 minuten. Daarna de plek zoeken waar Aviana, mijn volgende luchtvaart maatschappij zijn balie had. Dat bleek precies aan de andere kant van waar ik liep te zoeken. Toch gevonden. De balie was nog niet open, dus heb ik daar een tijdje gebivakkeerd voor inchecken mogelijk was. Daar werd ik uiterst vriendelijk bejegend en kreeg ik een kaartje voor de speed safety controle en een kaartje voor de VIP lounge waar ik nu zit. De speed safety controle ging inderdaad heel snel, maar het veranderde niets aan het uit- en inpakken. Mijn riem ziet nooit iemand en die gaat ook goed door de scanner, dus dat scheelt mij veel. Moet ik wel zorgen dat ik hem steeds bedekt heb met een trui of zoiets. Daarna met de ondergrondse onbemande trein weer naar de gates RSU, blijft bijzonder zo’n onbemand treinstel. Daarna weer vele verdiepingen omhoog en rechtstreeks naar de VIP lounge. Het voelt alsof ik weer terug ben waar ik in Madrid begonnen ben na de landing, maar dat zal wel niet echt zo zijn. En dan ben ik nu weer bij en in afwachting van het vervolg.

Het is nu zes uur en ik zit in het vliegtuig van Madrid naar Bogota / Colombia, met een verwachte vluchttijd van 9 uur en 40 minuten en een afstand van 8025 km.  Ik heb de middag doorgebracht in de VIP lounge op het vliegveld met gratis drankjes en wat later ook een hapjes bar. Helaas was er niet zoveel vegetarisch, maar dat betekende niet dat ik niet heb kunnen lunchen. Een bekende Spaanse aardappeltaartpunt was al zeer voedzaam en die kon ik aanvullen met wat olijven en brokjes kaas. Niets mis mee. Maar het rondhangen begon me toch te vervelen dus ben ik op zoek gegaan naar wat afleiding. Heb wat gewandeld op de luchthaven, mooi gebouw maar weinig te beleven als je niet kickt op het inkopen van drank, parfum of sigaretten. Dus maar langzaam naar de gate gewandeld. Ik meende dat de gate R11 was en daar heb ik eindeloos naar lopen zoeken, maar die bestaat niet, zeker een ongeluksgetal. Gelukkig bleek het vluchtnummer de onwaarschijnlijk korte naam 11 te hebben en moest ik bij gate R3 zijn. Ik was er vroeg, had dus een zitplaats met uitzicht op de balie waar je langs moet om het vliegtuig in te gaan. Wat er niet allemaal eindeloos gevraagd wordt door al die mensen, ongelooflijk. En de dame van balie R1 maar naar R3 verwijzen. Daarvandaan moest er vertrokken worden. Op een gegeven moment werd de rij groot nadat iemand zonder luidspreker iets in het Spaans had verteld. Ik veronderstelde dat het een andere vlucht was, want het was nog erg vroeg. Maar het werd drukker en drukker en het begon ook langzaam mijn boarding tijd te worden, dus ben ik opgestaan om te kijken wat er op het scherm stond. En ja, dat was dus mijn vlucht. Business class bording via R1 en de rest via R3. Ik hoefde dus helemaal niet achteraan de rij aan te sluiten. Ik heb wel heel goed kunnen zien wat men zoal meesleept het vliegtuig in, nou ongelooflijk. Niets 1 stuk handbagage, rustig wel 3-4 stukken bagage en met behoorlijke omvang. Al deze mensen werden in de slurf opgevangen en moesten hun bagage inleveren tegen een reçu. Maar, ook hier weer voordeel als business vlieger, ik had een eigen gang en dus gen rij en kon overal langs.

Vlucht Madrid - Bogota

Daarna wed ik in het business class gedeelte van het vliegtuig gelaten. linksaf in plaats van rechtsaf bij binnenkomst. Daar staat 18 stoelen, steeds 2 aan 2, met een beenruimte dat ik met gestrekte benen niet bij de volgende stoel kan komen. De breedte zit ook wel goed voor mensen die ietwat te veel omvang hebben, zoals ik. De stoel kan gewoon rechtop zitten, maar ook relax stand, dan zakt hij onderuit en schuift het beendeel naar voren, zodat je met de benen omhoog kunt zitten. Zoals nu, zit lekker ontspannen en tafeltje over mijn buik geschoven zodat ik heerlijk op mijn iPad kan typen aan mijn reisblog.

Mijn luxe zetel.

Bij binnenkomst kreeg ik meteen champagne aangeboden, voor mij niet aantrekkelijk, dus koos ik een kokos drankje, wat wel via gebarentaal verliep, want ja, die Spanjaarden en hun Engels, zelfs op internationale vluchten een probleem. Kreeg ook sokken en een zakje voor mijn schoenen en een heel luxe toilettasje en niet te vergeten de menukaart. Vertrek volgens schema, dus 17.20 uur. De helft van de passagiers was al om half zes onder zeil met een deken en de stoel in bedstand. Maar ja, nu half zeven en ze komen al met het aperitief, een schoteltje met fruit du mere, helaas geen vege variant, was blijkbaar ook niet opgegeven of niet doorgegeven. Hoop dat de rest wel eetbare zaken bevat.

De sneeuwtoppen rond Madrid.

De Atlantische Kust van Spanje.

Inmiddels vliegen we al weer een tijdje boven zee en nu zelfs met een gesloten wolkendek, dus het uitzicht is saai, raamplaats niet zinvol. Maar ik heb mijn genot wel gehad met het opstijgen en het eerste half uur tot we de Atlantische kust bereikten en boven zee kwamen. Dit lijkt me voor nu wel weer genoeg. Ik meld me weer als er wat te beleven valt, voorlopig geniet ik gewoon van de door Buitenlandse zaken betaalde luxe.

De vlucht verliep verder voorspoedig. Om negen uur werden de ramen geblindeerd, zodat iedereen kon gaan slapen. Natuurlijk was er ergens iemand die het raampje niet dicht wilde hebben, waardoor de hele cabine licht bleef. Ik heb ongeveer 2,5 uur geslapen en daarna enkele filmpjes gekeken.

Tegen aankomsttijd werden verzorgd met een heerlijk ontbijt voorzien van een verse roos, om daarmee te vertellen dat Colombia een land is met veel bloemenexport. Ze hebben trouwens ook een zeer grote biodiversiteit, meer dan 65 ecosystemen, waar ze duidelijk trots op zijn.

 Een bijzonder ontbijt met verse roos en een lief briefje die nu als bladwijzer dienst doet.

We mochten niet meteen landen in Bogota, dus hebben we nog een rondje gevlogen, in het donker was dat jammer. Hoewel het grappig is dat we bijna gedurende de gehele vlucht daglicht hadden, dat krijg je als je met de zon mee vliegt. Uiteindelijk blijken we 8443 km gevlogen te hebben, dus duidelijk wat omgevlogen. Bij aankomst heb je eerst douane en daarna de bagagebanden en daarna weer controle van de bagage. Hier geen VIP behandelingen meer, dus wachten in de rij. Bij de bagageband heb ik bijna driekwartier gewacht, maar helaas mijn bagage is niet aangekomen. Dus ik moet het doen met mijn rugzakje, zonder verschoning en daarin moet ik meteen al mijn eerste presentatie morgen geven. Beetje jammer zo’n viespeuk die staat te presenteren. Ik heb natuurlijk meteen geklaagd, maar er werd mij verzekerd dat mijn bagage morgen in Neiva zou zijn.

De PUm man die me zou ophalen stond er nog en zo ben ik in mijn hotel beland, waar ik even mijn mailen gecheckt heb en mijn verhaal van de iPad naar de PC hebt overgezet.

Bogota is de hoofdstad van Colombia en heeft 9 miljoen inwoners en is dus groot en ligt hoog, op een hoogte van 2.560 meter. Morgen vliegen we naar Neiva en daar is het maar ca. 600 meter hoog en daarom veel warmer en vochtiger.

PUM missie – wat is dat?

Misschien moet ik hier even uitleggen wat ik eigenlijk ga doen. Ik ben op mijn tweede PUM missie, nadat ik twee jaar geleden in India was, mag ik nu naar Colombia. PUM is de organisatie die gepensioneerde topmanagers als vrijwilliger uitzendt naar ontwikkelingslanden waar Nederland een relatie mee heeft. India is nu van de lijst geschrapt en geen ontwikkelingsland meer, maar Colombia nog wel. Mijn taak is om duurzaam bouwen, wat hier nog onbekend is, maar waar vraag naar komt, uit te leggen en te vertellen hoe wij het aangepakt hebben in Europ en hoe zij het hier zouden kunnen aanpakken. Mijn taak bestaat uit het geven van lezingen, bezoeken vanUniversiteiten en bedrijven, daar goed rond te kijken, advies geven over hoe ze zaken zouden kunnen veranderen richting een duurzamere toekomst. Uitdagend maar ook erg intensief. Doordat PUM onder ontwikkelingshulp valt, is het tegenwoordig een sub activiteit van Buitenlandse zaken en als de reistijd langer dan 10 uur is, mag je business class vliegen. Gelukkig  tellen ze de verschillende vluchten bij elkaar op. Dus mijn eerste vlucht van Amsterdam naar Madrid telt ook mee, net als de vlucht morgenochtend van Bogota naar Neiva, maar verste bestemming. Ik doe hier  dus vrijwilligerswerk en heb daarvoor vakantie opgenomen. Maar mijn onkosten worden betaald, zoals vluchten, hotels, meeste maaltijden en verplaatsingen in het land zelf.

Het is nu bijna half zeven Nederlandse tijd en bijna half twaalf hier, dus is het tijdsverschil 7 uur, terwijl ze in het vliegtuig steeds zeiden dat het tijdsverschil 5 uur was, maar het is dus 7 uur tijdsverschil. Langzaam tijd voor mij om een slaappoging te ondernemen in mijn suite achtige hotelkamer.