2013 - Colombia / 130428 zondag

29 april 2013 - Neiva, Colombia

zondag 28 april 2013 – Neiva verblijf

Ochtend – Neiva hotel

Geen nacht om over naar huis te schrijven. Eerst de herrie van de zangers, die waren gelukkig om ca. 9 uur klaar, maar toen werd er aan alle kanten op deuren gebonsd en hard geroepen, bijna unheimisch. Gelukkig hoorde ik er geen schoten bij, maar het was niet fijn en dat in de kamers naast mij. Vervolgens twee stevige onweersbuien over gehad, dat was het wel weer voor vandaag. Hoop dat morgen beter is. Resultaat was natuurlijk wel dat het internet er eerst uit lag en daarna weer erg traag was, zo traag dat Helma en ik elkaar niet echt konden verstaan en na de zoveelste onderbreking besloten te stoppen met de communicatie.

Tijdig ontbeten voor ik om negen uur zou worden opgehaald. Trouwens, gisteren heb ik stampij gemaakt over de rekening van mijn ontbijt en dat was terecht. Vandaag kreeg ik een extra rekening voor kaas door mijn omelet van 1.500 en dat soort bedragen heb ik eerder gezien. Dat komt bovenop mijn 17.000 ontbijtkosten. Ze rekenden gisteren extra tomaat, champignons en nog een glas drinken, bij elkaar 7.500. Maar in de standaard omelet zitten champignons, tomaten en ham, ik wil alleen in plaats van ham kaas hebben en daar rekenen ze me van alles extra voor. Jammer, zo had ik ze nog niet leren kennen.

Nog wat waarnemingen van de andere dagen.

Verkeer

Het verkeer is hier zeldzaam gedisciplineerd over het algemeen, had ik al eerder gemeld, netjes voorrangsregels hanteren, stoppen als er stop staat, enz. Maar bij stoplichten gebeurt er iets anders. Het stoplicht gaat eerst op rood en oranje samen voor het op groen springt en het is blijkbaar de grootste lol om op het moment dat het licht op groen springt te toeteren dat de auto ervoor moet opschieten. Het was me al opgevallen, maar vandaag extra. Er stak een oude man aan de hand van een jongere man over. De oude man kon nauwelijks lopen, ging echt voetje voor voetje. Hij was wel op tijd begonnen aan de oversteek, maar haalde niet op tijd de overkant. De voorste auto rechts trok op en reed weg, maar de linker kon dat natuurlijk niet omdat de oude man de stoep nog niet bereikt had. Nou, een getoeter van jewelste en met veel misbaar naar rechts uitwijken.

Maar voor hetzelfde geld halen ze je links in om je te snijden en rechtsaf te gaan. Daar doet niemand moeilijk over. En midden op de weg stoppen omdat iemand moet in- of uitstappen ook geen probleem. Brommers en motoren, hier is er geen verschil, maar ze zijn in grote getalen aanwezig, rijden principieel links, en de meeste auto’s ook, wil je opschieten moet je rechts rijden en iedereen rechts inhalen. Ik denk weleens dit is links rijden op de rechter rijbaan.

Er is veel openbaar vervoer, hele slierten kleine busjes, allemaal Chevrolet’s van verschillende jaartallen. Er zijn zeker vier verschillende maatschappijen die achter elkaar aan rijden, een halte heb ik nergens kunnen ontdekken, maar ik zie mensen wel wachten op plekken waar bussen stoppen. Dus men weet wel waar de halte normaal is.

En de stad ziet geel van de taxi’s, allemaal kleine autootjes, maar overal aanwezig.

gele taxi's stadsbussun Vel gele taxi's tegenover mijn hotel en een voorbeeld van zo'n stadsbus

Kerkdienst

Gisterenavond wilde ik een kerk bezoeken maar er was een dienst aan de gang en geen zitplaats vrij, dus ben ik pas toen de dienst afgelopen was even naar binnen geweest. Kerken bestaan hier uit muren, zonder ramen en een dak, maar vooral heel veel open. Ik was wat teleurgesteld dat de misleider na afloop van de dienst toen de kerk al, op een enkeling na, leeg was zich op het altaar ontdeed van zijn gewaad en er een hele gewone man onderuit kwam. Zo neem je mensen toch een deel van de mythe, zou hij niet moeten doen.

Vanochtend hoorde ik al om zeven uur het zingen in de kathedraal, twee gebouwen bij mijn hotel vandaan. Ik geniet de hele tijd dat ik aanwezig ben van de klok die ieder kwartier laat weten welk kwartier het is en daarna het hele uur slaat. Maar vandaag was het hoogtij. Vanochtend vroeg dus al vol met prachtig gezang en toen ik weer terugkwam om vijf uur stond de hele straat driedubbel geparkeerd en stonden de nodige bussen er, en was de kerk weer afgeladen vol.

vol geparkeerde staar  Een vol geparkeerde straat vanwege de dienst in de kathedraal

Mijn Spaans

Toen Juan en ik gisteren samen zaten te lunchen, meende hij dat mijn Spaans heel erg vooruit ging. Ik zei hem dat ik twee woorden Spaans spreek en daar houd het mee op. Maar hij meende dat ik zo veel verstond en daar was hij erg verrast  over. Hij vond dat ik in F1 tempo Spaans leerde. Ik ben mij daar niet zo van bewust, maar een feit is dat ik als hij mijn verhalen vertaald of verteld, ik heel veel snap van wat hij zegt. Dat komt omdat ik weet waar het over gaat waarschijnlijk.

Ik had hem ook gevraagd waarom hij mij altijd voorstelde als Master en PhD en vooral als directeur van een adviesbureau, maar eigenlijk nooit rept over de Universiteit en mijn prof schap. Heeft prof zijn hier geen status of zo? Hij had daar een verhaal over dat universiteiten te theoretisch zijn en dat hij dat maar niets vond, maar misschien was dat in Nederland anders. Na vandaag weet ik wel beter. Iedere onderwijzer of leraar wordt hier professor genoemd en dus heeft het in zijn ogen geen onderscheidend vermogen.

Hele dag – bezoek woestijn

Zoals gezegd werd ik om negen uur opgehaald, ik kreeg nog wel een telefoontje om mijn zwemspullen mee te nemen, dus er was nog hoop. Een lange rit naar het noorden. Met twee auto’s gingen we op bezoek bij een man die een stuk van 6 HA woestijn aan het ontginnen was en er een ecologisch geheel van wilde maken. We kregen een rondleiding en aan het einde werden zijn bouwplannen nog aan mij voorgelegd. Maar hier ging het helemaal niet om, waar we voor kwamen was een nederzetting diep in de woestijn. Juan zei hiernaast, maar dat bleek wel 1,5 uur over onverharde wegen door een afwisselend landschap, deels begroeid en deels woestijn.

adobe huis ecologische tuin idem met MH schaap Een adobe huis in goede staat, de groep bij de ecologische tuin en nog een keer met mij erbij en tenslotte hoe de schapen er hier uitzien, dat levert niet veel wol, dit bescheiden dekje

Een rare plaats voor een dorpje. Maar dat zit zo. Ruim 20 jaar gelden zijn een aantal rebellen door de regering naar deze plek verhuisd, 50 gezinnen kregen gezamenlijk 600 HA land, wat officieel woestijn is, maar dat stuk land waar zij wonen is geheel begroeid. Nu zijn het nog 30 gezinnen die er wonen en het is echt in de middle of nowhere. Toen wij aankwamen kwamen er van alle kanten mensen aanlopen met een stoel bij zich om op te gaan zitten in de school. Een betonnen vloer, een betonnen borstwering en een metalen golfplaten dak, schaduw dus best uit te houden. De leerkracht van deze dorpsschool, professor zat bij ons in de auto en verbleef vijf dagen in de week in dit dorp en het weekeinde in Neiva. Ze was nu even mee gereden om de weg te wijzen. De andere twee mannen die mee waren, buiten Juan en ik, waren Sena mensen. De ene directeur en de andere professor ingenieurskunde. Zij hadden het dorp wat te bieden. Mogelijk omdat directeur en professor iets met elkaar hebben?

woestijn 1 woestijn 2 woestijn 3 Drie verschillende gezichten van de woestijn op de heenreis

Door twee dorpsbewoners werd een en ander verteld, Juan vertaald tegenwoordig niet meer, hij is van mening dat ik voldoende versta. Ze vertelden over de geschiedenis en over wat ze willen. Ze denken zelfs aan eco toerisme, ik zie dat niet zitten. Er zijn hele mooie plekken op deze aarde waar je als eco toerist naar toe kunt, zonder dat je anderhalf uur door elkaar heen wordt geschut over een pad in de woestijn. Maar goed die illusie wilde ik ze niet ontnemen. Er kwamen ook fossielen te voorschijn uit de prehistorie die daar vlakbij gevonden waren. Voorts was er een sterren observatorium waar je blijkbaar goed sterren kunt kijken, wel een drie kwartier terug.  Toen werd mij gevraagd daar op te reageren, dat heb ik weer vriendelijk afgewezen, ik kan niet reageren als ik niet meer weet. Dus hebben we wat rondgelopen, heb ik een beetje kunnen voelen hoe een en ander in elkaar zat. Daarna waren de mannen van Sena aan de beurt, Zena is de ambachtsschool waar ik morgen weer naar toe ga. Ze vertelden dat ze het dorp wilden ondersteunen door ze bouwmateriaal beschikbaar te stellen. Dat was lastig want het vervoer van het materiaal was een grote klus. Ze wilde het dorp ook op zonne-energie zetten. Het werd allemaal met instemming ontvangen. Toen heb ik Juan voorgesteld als ze nu eens niet het bouwmateriaal beschikbaar krijgen, maar gewoon op de traditionele manier met Adobe (leem over houten lattenwerk) bouwen, hoe zou dat overkomen. Juan was ook wat onzeker en stemde even af met de directeur, die het voorstelde. Dit idee werd zeer positief ontvangen, ze vroegen hoe dat moest en wat er nodig was, zo ontstond een levendige discussie. Ik stelde ook voor dat het misschien goed was om de jongens van de ambachtsschool mee te laten helpen met de bouw, zodat zij ook leerden hoe de traditionele bouw in elkaar zat. Of ik meteen een ontwerp en details kun maken? Ik hoefde niet meer weg, ik kon wel blijven de komende maand. Leuk dit enthousiasme. Het was al half drie en toen wilde iedereen in de rivier gaan zwemmen. Nou dat zag ik niet zitten. De rivier lijkt me erg koud, maar erger, ik heb tijd nodig om mijn workshop van morgen voor te bereiden. Dus helaas heb ik iedereen moeten teleurstellen en zijn we weer naar het hotel gegaan, waar we om vijf uur aankwamen. Daar ben ik meteen aan mijn presentatie en de workshop begonnen.

dorpsschool fossiel lunchtafel met prof De dorpsschool was ons ontmoetingspunt, de fossielen werden getoond, dit is een vingerkootje van een 20 m groot beest, en Juan met twee prof's

(Het is nu 11 uur en er zitten een stuk of 20 jongeren met vreselijk veel herrie in het zwembad, een gast van mijn verdieping is boos aan het worden en schreeuwt zich zijn longen uit zijn lijf. Duidelijk dat dit de herrie van bonzen op deuren van gisteren was. Het is ook duidelijk dat het hotelmanagement niet ingrijpt, eigenlijk niet juist want dit is ongelooflijk onbeschoft.)

adobe keuken dorpsgemeenschap dorpsnaam De adobe dorpskeuken zag er niet meer zo best uit, dus was ik wel bezorgd of ze dit nog wel wilden, het afscheid van de dorpsbewoners en de dorpsnaam

Ik heb mij vandaag geen avondeten gepermitteerd, omdat ik me zorgen maakte of ik het wel zou redden mijn presentatie en workshop tijdig gereed te hebben. Nu dat is bijna klaar, dus daarom durf ik aan mijn reisblog te schrijven. Mijn lunch is vermoedelijk niet geheel kosjer geweest, ik ben redelijk aan het leeglopen, maar dat ruimt weer goed op zal ik maar zeggen.

Morgen word ik weer om half negen opgehaald voor het vervolg. 

woestijn 4 woestijn 5 De woestijn is best mooi in al zijn afwisseling, maar ook lastig om zo ver van alles weg te zitten

Foto’s

1 Reactie

  1. Helma:
    29 april 2013
    Merk ik dat je toch terug verlangd naar oude tijden ritualen en gewaden? grappig, mooi verhaal....fijne dag en succes met de lessen aan de studenten in sena.